Mijn eigen ervaring met de aller-allerbeste oefening

 

 

Sinds ik begon met de aller-allerbeste oefening voor het ontwikkelen van zelfvertrouwen is mijn leventje in positieve zin veranderd. Eerst even wat context: ik begon met deze oefening in november 2013 en zat in de fase dat ik dacht dat ik een keigoed boek zou schrijven over het ontwikkelen van zelfvertrouwen.

 

Dat idee ontstond lang geleden (meer daarover in dit blog) en ik had er zelfs mijn baan voor opgegeven. Maar na anderhalf jaar stond er eigenlijk nog bar weinig op papier. Dat deed mijn zelfvertrouwen geen goed. Het was daarom een goed moment om met deze oefening te starten. De oefening is simpel: elke avond voordat je gaat slapen geef je jezelf drie complimenten en die schrijf je op. Daarna schrijf je drie dingen op waar je dankbaar voor bent en tot slot noteer je drie dingen waar je wat hulp bij kunt gebruiken. Dit waren mijn eerste complimentjes, dankbaar zijn en hulpvragen op dat moment:

 

 

Complimenten

 

– ondanks mijn trage schrijven zet ik door

 

– presentatie ging goed: doorgezet ondanks zenuwen

 

– wasmachine pas om 16:00 u aangezet

 

Dat laatste was nodig omdat ik de neiging had om eerst het huis op te ruimen in plaats de dag te beginnen met schrijven of research. Aan uitstelgedrag geen gebrek!

  

Dankbaar

 

– voor het boek van Brené Brown dat ik van Robert kreeg

 

– voor leuk gesprek met An over zelfvertrouwen en onzekerheid

 

– dat ik tijd en ruimte heb om me te verdiepen in zelfvertrouwen

 

 

Nodig

 

– discipline om te schrijven

 

– focus houden op het boek

 

– geduld en vertrouwen om dit project goed af te ronden

 

 

Het effect

 

Wat er gebeurde is dat ik me bewuster werd van de dingen die op dat moment speelden. En dat ik er oplossingen voor wilde vinden. Ik werd assertiever en ik wist beter wat ik wilde. Hierdoor zei ik makkelijker nee en voelde me minder schuldig daarna. Eind december schreef ik bijvoorbeeld: – meer mijn eigen koers varen. Mijn relatie met Robert veranderde ook. Ik sprak me sneller uit en bewaarde minder de lieve vrede. Dat was in het begin wel ongemakkelijk en wennen voor ons beiden. Ook werd ik pro-actiever: ik stelde vervelende klusjes, zoals administratie doen en strijken, minder lang uit.

 

 

Een jaar later (ik schreef niet elke dag, soms een hele maand niets en dan een paar dagen weer wel) schreef ik bij Complimenten: 502 woorden geschreven. En bij Dankbaar: mijn nieuwe schrijfplek in de Rozenhof. In plaats van thuis schrijven had ik nu een fijne schrijfplek zonder enige afleiding (en zonder strijkplank en manden wasgoed zoals thuis in mijn werkkamertje). Daarna blijft het schrift leeg. In plaats van opschrijven, deed ik de oefening nu in gedachten. Dat werkt ook prima. Maar meestal slaap ik al als ik bij Dankbaar aangekomen ben. Het keigoede boek over zelfvertrouwen is er trouwens nog niet. Maar wel dit blog en zo is het goed.

 

 

 

Pin It on Pinterest